29 Nisan 2011 Cuma

İlk Kelimemiz: Aç

Yaklaşık iki hafta önceydi, Emre "aç" demeye başladı. Perdeyi gösteriyor, kapıyı gösteriyor, kitabı gösteriyor ve aç diyor. Şimdi ise artık herşeye aç diyor. Uykusundan uyanınca yanına gidiyorum, hemen "aç".... :)) neyi açayım???

Hayvanları tanımaya başladı. Köpeği uzun bir süredir biliyor. Artık ineği, balığı ve tavşanı da gösteriyor. Ama hangi hayvanı görse "how" sesi çıkartıyor.

Bir ay önce kulağını göstermeyi öğrenmişti. Ardından burnu ve gözü öğretelim dedik ama yok, kulakta takıldı kaldı. Burun nerede diyoruz, kulağı gösteriyor...ya gözler?? yine kulak...Artık pes ettim. Elbet öğrenecek. Geçenlerde ellerini öğrendi. Eller nerede deyince başlıyor ellerini çevirmeye. Bir de dün ablası gibi dans ettiğini farkettim. Eller havada, dönmeye çalışıyor. Hani şu kız çocuklarının bale dansları vardır ya..Aynen öyle..Aman oğlum dedim, örnek alacak başka şey mi bulamadın?? :))) Ama dönerken bir de tatlı tatlı gülüyor ki..

Buarada üstteki azı dişimiz çıkmaya başladı. Biraz zamansız oldu. Daha altta sadece iki dişimiz varken onu pek beklemiyorduk ama gördüm işte ucu çıkmış sayılırdı. O dişle ilgili sizinle paylaşamadığım bir olay oldu, aklıma gelmişken anlatayım, belki başınıza gelir heyecanlanmayın. Bir gün kucağımda gülerken ağzında bir şişlik farkettim. Üst arka taraftaki diş eti balon gibi şişmiş ve morarmış. Ne yapacağımı bilemedim. Hemen interneti açtım baktım, diş hematomu denen bir tarife uyuyor. Yani diş çıkmaya çalışırken içerden kanama yaparmış böyle bir görüntü oluşurmuş. Kendi kendine geçeceğinden bahsediyordu. Ama bir anne olarak tahmin ederseniz ki çok moralim bozuldu, çünkü çok kötü görünüyordu. Ertesi gün diş hekimine götürdük. Doktor da aynı şeyi söyledi, ağrısı olursa ya jellerden sürün ya da soğuk kompress yapın dedi. 3-4 ay sürebilir şişkinlik dedi ama neyse ki bizimkisi 1 ay sürdü. Dün de baktım oradan diş çıkıyor işte. Benim ilk defa başıma geldiği için biraz heyecan yaptım...Sizin de aklınızda bulunsun, önemli bir olay değil yani...

25 Nisan 2011 Pazartesi

Neler Oldu Neler???

Uzuuun zaman oldu maalsesef. Umarım bu yasakçı zihniyet artık başımızdan gider diyeceğim ama pek de öyle görünmüyor. Yasaklarla yaşamaya alışmamız gerecek sanırım. Neysse...
Gelelim aradan geçen zamanda neler oldu, neler yaşadık. Kısa kısa resimlerle anlamaya çalışacağım.

1. yaşımızı kutladık. Çok şaşaalı bir parti yapmadık. Birkaç arkadaş çağırdık, yemek yedik beraber sonra da pastamızı kestik.





Gönen'e at çiftliğine gittik. Ata bindik. Elif hepimizden deneyimli olduğu için o çok rahattı. Ben ilk başta çok ürktüm, düşecekmişim gibi geldi ama sonra alıştım. Babamız da sevdi, ders almaya karar verdi. Ama havalar öyle soğudu ki..bir daha gitmek kısmet olmadı.




Evliliğimizin 7. yılını kutladık. Babaannemiz de bizimleydi ama çocukları bırakmak istemedik. İki çocukla nasıl bir yemek yenirse işte öyle bir yemek yedik. Hava çok ama çok rüzgarlıydı o gece. Aslında çıktığımıza da pişman olduk. Ertesi gün Elif ateşlendi ve öksürmeye başladı.


Ardından da Emrenin ateşi çok yükseldi. Boğaz enfeksiyonu...Ateş 40'ı geçti bir gece, duşa soktuk. Elif'de çok küçükken bu kadar yüksek ateş görmediğim için biraz heyecan yaptım. Neyse antibiyotik alınca herşey yoluna girdi dedik ama dün de öksürüğü başladı. Ama nasıl öksürük, sanki boğazında gıcık var da onu bir türlü atamıyormuşcasına durmadan öksürüyor. Ardından kusmaya başladı. Öksürdükçe kusuyor...Sayamadım kaç kere...Ev battı tahmin edeceğiniz gibi. Uykusu da vardı garibimin, ama öksürmekten uyuyamıyordu. Giydirdik balkona çıkardık, temiz hava alınca rahatladı, uzuun uzuuun uyudu. Şimdi biraz hafifledi öksürüğümüz ama yine de doktora götüreceğim bugün.


23 Nisan neşe doluyor insan...Elif kreşte ilk gösterisini yaptı. Şiir okudu, dans etti, şarkılar söyledi. Onu izlemek hem çok gurur vericiydi hem de çok keyifli. Kırmızılar da pek yakışmıştı.




24 Nisan 2011 Pazar

Yeniden Merhaba Hayat

Yazacak çok şey var elbette...Ama benim şimdi vaktim yok. Sadece bloğuma kavuşmamın heyecanı ile sizlere yeniden merhaba demek istedim...En kısa zamanda geçen zamanda neler yaşandı onları yazacağım...Umarım bir daha ayrılmayız...