Blog işi garip birşeymiş gerçekten, burada bloğumu maalesef çok ihmal etmek zorunda kaldım ve yazmayı çok özlediğimi farkettim. Günlerimizin nasıl geçtiğinden biraz bahsedeyim. 11 temmuz gecesi babamız geldi ve onunla birlikte hepimizin de keyfi yerine geldi tabii ki. Sabahları bazen evde, bazen dışarıda ama öğleden sonraları muhakkak denizde geçiyor. Elif öğle uykusundan uyandığında yaklaşık 4-5 gibi gidiyoruz denize. Akşam neredeyse güneş batana kadar kalıyoruz. Gelince de banyo, yemek derken zaten bizimkisinin uykusu gelmiş oluyor.
Uyku meselesinde bir düzen tutturduk gibi. Artık sütünü içip kendi yatağında uyuyabiliyor. Babamız gelmeden önce hiç zorluk çıkartmadan, hiç ağlamadan uyuyordu ama nedense babamız geldiğinden beri biraz direnç göstermeye başladı. Ama yine de ayakta sallamayı tamamen bıraktık. En kötü ihtimalle babası ona kitap okuyor o da zaten uykusu geldiği için biraz sonra sızıp kalıyor.
En son yazımda iki azı dişimizin çıktığından bahsetmiştim. Şimdi de alttan iki azı dişimiz daha geldi. Çok sıkıntılı geçmiyor ama iştahımız biraz kapanıyor. Biraz da hırçın oluyor. Buaralar özellikle mama sandalyesindeyken önüne koyulan yemekleri ya da ağzındakileri çıkarıp yere atma huyu başladı. Öyle yaptığı zmanlarda yemek vermeyi kesiyoruz. Ceza verdiğimizi zannediyoruz ama o zaten yemek yemekten kurtulmaya dünden hazır bir halde.
Özgürlüğüne pek düşkün oldu. Bir yere gittiğimiz zaman oturmak ne mümkün!!! Alıyor başını gidiyor bizimkisi, biz de nöbetleşe arkasından. Ablalara, abilere bayılıyor. Kendinden küçüklere hiç yüz vermiyor. Yabancılardan ilk aşamada çekiniyor ama ısınması fazla zaman almıyor.
Önümüzdeki günlerde 18. ay muayenesine gideceğiz. Artık Bandırma'da Kızılay'a götüreceğiz herhalde. Burada bildiğimiz iyi bir çocuk doktoru yok şimdilik. Bu ayki muayenesinde beşli karma aşısı da yapılacak.
1 yorum:
çok özendim kendi kendine uyumasına...biz damlayı bebek arabasında uyutuyoruz..nasıl yatak moduna geçeceğimi gerçekten bilmiyorum :(
Yorum Gönder