19 Eylül 2012 Çarşamba

İlk günümüz




Başarılı geçen oryantasyon sürecinden sonra bu hafta ilk ders zilimiz çaldı. Okulun ilk günü tören falan derken birinci sınıfların dördüncü sınıf öğrencilerinin oluşturduğu tünelden geçip sınıflarına gitmeleri çok duygusaldı. Başladım ağlamaya. Sevinç mi, korku mu bilemiyorum...İçimi en çok rahatlatan şey Elif'in istekli bir şekilde gitmesi. Sabahleyin hızlı hızlı hazırlanıp servise yetişmesi. Motivasyon kısmı tamam yani. Dersler daha tam başlamadı tabii. Ama sanki yoğun bir yıl olacak gibi. Ders programına bakınca benim bile gözüm korktu doğrusu. Tam 9 saat ders. Oyun falan demeleri de hikayeymiş valla. 44 saatlik haftalık programda sadece 2 saat oyun var. Gerçi kulüpler, SBK, müzik ve görsel sanatlar da onun için eğlenceli geçecektir. Özel okul olduğu için İngilizce de çok yoğun, 10 saat. Yabancı dile çok meraklı, evde kendi kendine hep uydurukça konuşup ben ing. konuştum diyor. Kendimi düşünüyorum da ben daha büyük yaşta bile böyleydim. Şimdi bunlar şanslı erkenden öğrenecekler.


Elif sayesinde kitap kaplama günlerine döndük. Unutmuşum ilk başta, hatırlamaya çalıştım sonra da başladım teker teker kaplamaya. Üç gecedir kaplama ve etiketleme işleri ile uğraşıyorum. Babamız burada olmadığı için herşey bana kaldı maalesef.

Bu akşamdan itibaren çantasını kendisinin hazırlaması için uğraşacağım. Öğretmenimiz bunu özel olarak belirtti. Birşey unutursa da okula siz getirmeyin dedi. Sorumluluk almayı öğrenmesi gerekiyor artık.



En kısa zamanda ona bir çalışma masası da almak lazım aslında. Şuanda kardeşi ile birlikte yatıyor. Yani özel bir odası yok. Diğer oda da oyun odamız. Nasıl yapsak bilemiyorum. Odaları mı ayırsak yoksa oyun odasına Elife yeni bir masa  mı alsak?? Babamız gelince bir çözüm bulacağız artık.

13 Eylül 2012 Perşembe

Ve Elif okula başladı



Yaz başında ilkokul yaşının öne çekilmesiyle çok gelgitler yaşadık. Ama zorunlu olduğu için en azından birileri bizim adımıza!!! karar vermişti ve yapacak birşey yoktu. Sonra birden bu rapor işi devreye girdi. Başından beri rapor almayı hiç düşünmedim. Elif okumaya çok meraklı idi. Müfredat da hafif olacak ne de olsa dedim ve ilkokula karar verdim. Ama herkes patır patır rapor alıp da küçük yaş grubundan 5 kişi kaldıklarında yüreğim pır pır etmeye başladı. Acabalar gezinmeye başladı beynimin içinde. Geceleri uykularım kaçtı, düşünmekten beynim patlayacak gibi olmuştu. Devlet okuluna bile gittim, ama orada çok sahipsiz kalacağını hissettim. Neyse öyle ya da böyle zorlu bir karar sürecinin ardından sınıfın küçüğü olarak Elif okula başladı. Sınıf mevcudu 19, öğretmeninin çok iyi olduğunu söylüyorlar, özel okulun ilgi ve alakası zaten belli...Bundan sonrası hayırlısı...



İlk günlerimiz gayet iyi başladı. Özellikle bugün merdivenleri çıkarken kulağıma "bugün çok güzel bir gün olacak" demesi beni çok mutlu etti. Gerçekten de bugün çok güzel geçmiş. Öğretmeni ile şu 3 günü değerlendirdik, küçük olduğunu çok hissettiriyor mu diye sordum. Şimdilik bir sıkıntı yokmuş, fiziksel olarak da küçük durmuyor zaten. Ama akademik olarak ne olacak ileride göreceğiz artık.
Çocuğu okula başlayan herkese başarılı bir yıl diliyorum.