Tek Çocuk da Neymiş... Esas Marifet İki Çocuk Annesi Olmakmış

Zor geçiyor günler. Gece uykusuzluklarından bahsetmiyorum. Elif'in kardeşini bu kadar kıskanacağını hiç düşünmemiştim doğrusu. Zaman zaman yumuşak bir şekilde sevse de, genel olarak ya çok sertçe öpüyor, ya ellerini sıkıyor vs... Dün yanıbaşımızda olmasına rağmen Emre ani bir çığlık attı, Elif'e ne yaptığını sordum. Canım benim o da o kadar küçük ki, ne yaptığını hemen gösterdi. Meğer çocuğun elini ısırmış. Diş izleri bile belliydi valla. Hangi birine üzüleceğimi şaşırıyorum. Emre'yi uyutup Elif'le vakit geçirmek istiyorum ama Elif onun uyumasına müsade etmiyor ki... Bu sefer kızıyorum ona, sonra pişman oluyorum. Zaten günlerim hep pişmanlıklar ve çelişkilerle geçiyor.


Dün babaannesi Elif'i aldı, geceyi orada geçirdi. Evde inanılmaz bir sessizlik ve huzur vardı. Ben dinlenmeye çalıştım ama ne mümkün.. Gerek Emre'nin gaz sancızı gerekse de kafamdaki "Elif'i ihmal mi ediyorum acaba" "dengeleri sağlayamıyorum mu" düşüncesi beni o kadar yordu ki.... Ondan uzak kalmaya ihtiyacım olduğunu biliyorum ama onu bir yerlere yollayınca da huzursuzluk yaşıyorum. Yokluğunda onu çok da özlüyorum.
Dün gece keyifsiz rüyalar gördüm hep. Gecenin bir vakti kapkaranlık suya girmiş yüzüyorum. Ayağımda da biri kısa biri uzun paletler var. Nasıl yüzeceğim ben bunlarla diye düşünüyorum. Karanlık su beni çok ürkütüyor. Hızlı hızlı bir yerlere varmak için yüzüyorum. Sonunu getiremedim maalsef, ya da hatırlamıyorum.
Günün birinde herşey yoluna girecek değil mi? Ben daha sabırlı ve dayanıklı olacağım, Elif kardeşine alışacak, hayatımızı ona göre bir düzene sokacağız değil mi???? Sanki evime dönsem herşey sihirli değnekle değişecekmiş gibi geliyor. Var mı böyle bir sihirli değnek gerçekten???