Babamız Ankara'ya Gitti

Pazar günü babamızı Ankara'ya uğurladık. Yaklaşık 20 gün kalacak. Onun yokluğunda babaannemiz sağolsun bize destek vermeye geldi. Elif ile şimdilik çok problem yaşamıyoruz. Ancak sabahları uyandığında genelde ilk olarak babasını soruyor. Onun uyku sersemliği arasında babasını sorması bana çok dokunuyor. Babamız sık sık arıyor ancak bazen tepki yapıyor herhalde ve konuşmak istemiyor. Bakalım bundan sonraki zamanlarda durum nasıl olacak.

Havalar burada  harika gidiyor. Gündüzleri güneş acayip ısıtıyor. Elif de bakıcı ablası ile her sabah parka giderek bu günlerin tadını çıkarıyor. Kış gelip de eve kapanınca ne yapacağız bilmiyorum. 

Elif ile uzun zamandır renk öğrenmeye çalışıyorduk. Renkler, çocukların zor öğrendikleri bir konu olduğu için artık vazgeçmeye başlamıştım ki, bir baktım mavi ve kırmızı renkleri tanıyor. Arada sırada karıştırıyor tabii ama genelde tanıyabiliyor. 

Ve artık kıyafet konusunda tavırlarını koymaya başladı. Henüz onu bunu giyeceğim diye tutturmuyor ama beğenmediği ayakkabısını ya da pantolonunu giydirmek kesinlikle mümkün olmuyor. Yakın bir zamanda dolabını açıp kendi kıyafetini kendisi seçecek gibi görünüyor. Ablamın eşi Amerika'ya gittiğinde ona bir mont almış, gözümüze biraz ufak geldiği için kaç gündür onu denetmeye çalışıyorum ama bir türlü giydiremedim. Halbuki ne kadar da güzel, kar beyazı gibi.

Son zamanlarda uykusunda çok konuşmaya başladı. Bir keresinde "kurbağa nerede" diye sayıklıyordu. Geçenlerde "yapma anne, yapma baba" diyordu. Duyan da diyecek bu çocuğa annesi babası kimbilir neler yapıyor :)) Bazen "ne oldu" diye soruyor. Bu sabah da "ben giyeceğim" diye ağlamaya başladı. Artık neler görüyor rüyasında kimbilir. Çocuklar uykularında böyle sık sık konuşur mu bilemiyorum, araştırmadım hiç. Umarım bir sorun yoktur.

Elif  darbuka çalarken