Eyvah Kızım Büyüyor

Elif denizde

Son günlerde "benim" olayı başladı. Burada sık sık başka çocuklarla biraraya geldiği için onlardan gördükçe bizimkisi de benim demeye başladı. Bugün yine bir kardeş geldi bize, Elif'in ilk defa benim diye oyuncaklarını almaya başladığını gördüm. Sakin sakin ona anlatmaya çalışıyorum ama nafile, ağlamaya başlayınca hiçbirşey duymuyor ki. Bu dönemde artık benlik bilinci başladığı için bu olaylar normal aslında ama yine de mümkün olduğunca paylaşmayı öğretmek lazım. Kızmadan, onu çok üzmeden ve bıkmadan her fırsatta.

Dün kuzenlerim, dolayısıyla da Ömer ve Serra gitti. Elif Serra ile anlaşıyordu ama bir yandan da kıskançlık mıdır nedir bilemiyorum ona çok vuruyordu. Allahtan Serracığımın hiç sesi çıkmıyordu. Yoksa o da Elif'e karşılık verseydi girerlerdi birbirlerine. Elif vurduğu zaman hoşgörü ile yaklaşmıyorum. Sesimi yükseltiyorum, kızıyorum eğer hala beni dinlemediğini görürsem de onu uzaklaştırıyorum ve cezalandırıyorum. Çünkü ilk zamanlarda hep kibar kibar vurulmaz edilmez dedim, hiç dinlemedi daha şiddetli vurmaya başladı. Sadece çocukları değil, bana da vuruyor maalesef. Son günlerde de "git" demeye başladı. Hem ittiriyor hem de "git" diyor. Çocuk büyütmek artık başka boyutlara geçmeye başladı. Yani sadece uykusu, yemesi değil; artık bu tip onun kişiliğini oluşturacak süreçlere geldik. Şimdi artık her davranışımızda çok daha bilinçli, çok daha dikkatli olmamız gerekiyor.

Serra, Elif ve Annem

İki gündür burada hava kapalı olduğu için denize giremiyoruz maalesef. İstanbul'a dönüşümüz de yaklaşıyor artık. Elif bu günleri çok arayacak. Diyarbakır'a döndüğümüzde yine kalacağız başbaşa. Bu sefer çok ciddi endişelerim var aslında. O kadar hareketli ki, yalnız kaldığımızda nasıl başa çıkacağım bilemiyorum.