Elif'in geçirdiği bu hırçın süreçle ilgili bir araştırma yaptığımda aslında daha önce duyduğum ama sanki bize daha çok uzakmış gelen "2 yaş sendromuna" rastladım. Meğer bu sendrom zaten 18 aylıkken başlarmış. Bir birey olduğunu keşfetmiş olan çocuk artık yapabileceklerinin sınırlarını zorlamaya başlıyor. Dünyayı keşfediyor, zihinsel süreçleri çok hızlı bir şekilde gelişiyor. Ancak bu süreçte yetersiz kaldığı noktalar oluyor elbette. Mesela dil gelişimi, motor gelişimi. Her derdini tam olarak ifade edemiyor ya da her şeyi kendi başına yapamıyor. İşte bu durum çocukta hayal kırıklıkları ve gerginlik yaratıyor, öfkelenmesine sebep oluyor. Bu dönem hem çocuk için hem de ebeveyn için zor bir dönem gerçekten.
Örnek vermek gerekirse Elif bir şeyi yapmak istiyorsa ve ben tehlikeli ya da zararlı olduğu için müsade etmiyorsam birden kıyamet kopuyor. Kendini yerlere atmaya başlıyor ya da gelip bana vuruyor. Bazen de dönüyor arkasını ağlaya ağlaya gidiyor. Bu durumda ben de ne yapacağım konusunda çok zorlanıyorum çünkü ben de ister istemez gerilmiş oluyorum. Genelde yaptığım şey; ona neden izin vermediğimi anlaşılır bir şekilde açıklamak oluyor. Ama tabii ki Elif beni duyuyor mu? O zaman ben de onunla ilgilenmiyorum. "Aman istediğini al, yeter ki sus" demiyorum. Bırakıyorum kendi haline, biraz sakinleşince de ilgisini başka şeylere yöneltmeye çalışıyorum. Allahtan daha hala ilgisi çabucak dağılabiliyor. Büyüdükçe bu da zorlaşacak.
Başka bir konu da bezi değiştirirken ya da giyinirken verdiğimiz mücadele. Bir yere gideceğimiz zaman onu hazırlayıncaya kadar yorgun düşüyorum valla. Yatağın üzerinde koşuşturmacalar falan halimizi bir görseniz.
Bir de yemek yerken 2 kaşıktan sonra doydum demesi beni deli ediyor. Ama yapacak da birşey yok maalesef.
-biraz daha ye kızım-istemem
-pilav vereyim bak
-istemem
-çorba vereyim
-istemem
-pilava yoğurt da koydum bak
-istemem
-ne istiyorsun peki
-istemem
diyoloğumuz işte aynen böyle oluyor.
2 yaş sendromu ile ilgili yaptığım bazı araştırmalar:
http://bebekvecocuk.milliyet.com.tr/Bebek/Default.aspx?aType=ArticleDetail&ARTICLEID=1260&parCATID=85
http://www.anneyiz.biz/haber/haberdtl.php?hid=9427
http://www.bebek.com/content.aspx?PContId=3402&ContType=5&ContId=3588
4 yorum:
evet ben de duymuştum bu sendromu :(( hatta ilk duyduğumda gülmüştüm :)) ama şimdi korkuyorum vallahi..
evet ben de duymuştum bu sendromu :(( hatta ilk duyduğumda gülmüştüm :)) ama şimdi korkuyorum vallahi..
Merhaba Bende eşimin görevi nedeniyle ailemden uzakta kızımı büyütmeye çalışıyorum. Kızım 2 yşında ve aynı sorunları bende yaşıyorum. Sabırlı olmakçok zor
berna
benim kızım tam 2 yaşında.Küçükken yediği kasenin 4/1ini bile zor yiyor.Hep oyunla kafasını dağıtıp veriyorum.Herşeyi salonun ortasına yığıyor ve oynamıyor.İnatla konuşmuyor ve bana nene diyor.Anne dedikçede baba diye bağırıyor.Bana eziyeti çok annem sadece sana ypıyor diyor bende bugünler geçecek diyerek sabrediyorum.
Yorum Gönder