19 Ocak 2011 Çarşamba

Eliften İnciler, Emre'den İlk Adım Denemeleri


Ve üstteki dişimiz sonunda geldi, pazar gecesi ateşimizin çıkması da belki de bu yüzdendi. Ve nasıl bir tesadüfse hemen ertesi gün de Elif ateşlendi. Dün onu okula yollamadım, gerçi iyiydi keyfi, ateşi de pek yükselmedi ama biraz dinlensin istedim. Elif'in evde olması bazen iyi geliyor, kardeşini çok güzel oyalıyor çünkü, ama bazen de yine kıyamet kopuyor...Öyle ya da böyle geçiyor işte bir şekilde...
Haftasonu çok güzel ama bir o kadar da yorucu geçti. Cuma akşamı Balıkesir'den arkadaşlarımız geldi, onlarla birlikte buradaki 2 aileyi daha çağırdık. Tabii çoluk çocuk, evin halini telaşeyi siz düşünün artık. Ama çok keyif aldık, çok eğlendik. Diyarbakırdaki günlerimizi yadettik :) Emre'nin uyuması 9'u buldu, tabii sık sık uyandı çocukların gürültüsünden. Elif ise 2 gibi uyudu, misafirler gidince ancak. Ama son zamanlarda artık iyice azıttılar, en son onları bulduğumuzda Elif'in masasının kitap koyma gözünü suyla doldurmuşlar, sabun sıkmışlar, birbirlerini yıkamışlar. Gecenin 12'sinde bunlar sırılsıklam. Çaresiz banyoya soktum Elif'i çünkü saçları sabunlu idi :))) Herşeye rağmen çok güzel bir geceydi. Cuma gecesi geç yattık, cumartesi gecesi de bir arkadaşlara uğradık yine 1'i geçiyordu yattığımızda artık ben pazar günü dağıldım resmen. Ne zaman dinleneyim diye otursam orada öylece uyuyakaldım. Sanırım 4 kere kısa uyku çektim. Emre ile de babası ilgilendi sağolsun.
Elif'in yemek yeme sorununu hala çözemedik. Okula da başladı ama hala masada oturtamıyoruz, kendi başına yedirtemiyoruz. Geçen akşam yine masanın altına girmiş oyunlar yapıyor, bende sinirler zıpladı sonunda ve kızdım ve bundan sonra ona yemek pişirmeyeceğimi söyledim. Ne dese beğenirsiniz, ağlamaklı bir ses tonuyla gayet duygu sömürüsü yaparak aynen şu cevabı verdi:
"ama açlıktan ölürüm o zaman, ölürsem beni bir daha göremezsiniz ve çok üzülürsünüz beni çok özlersiniz" Bunun gibi öyle cümleleri oluyor ki, aslında kayıt altına almak lazım ama unutuyoruz işte.
Emre de bir süredir alkış yapmayı öğrendi. Biz başlayınca o da hemen yapıyor ve çok eğleniyor. Bugün de birkaç kere onu ayakta desteksiz bırakmayı denedim, 5-6 saniye kadar durmayı başardı. Zaten artık ilk adım ayakkabılarımızı da aldık. Resimde evde giydirdiğime bakmayın yeni almıştım da deneme yapıyorduk. Normalde evde ayakkabı giydirmiyorum, uzmanlar da zaten bunu öneriyor.

ilk adım ayakkabımız

Elif kardeşini yürütmeye çalışırken

2 yorum:

BALLI LOKMAM dedi ki...

Maşallah ne güzeldir şimdi bıdıl bıdıl:))) bu her diş çıkmasında ateşlenmeseler olmaz mı?

Unknown dedi ki...

Kardeşlerin keyifle oynaması beni ikinci çocuğa özendiriyor.hemen yapasım geliyor :)) Allah anzarlardan korusun sizin afacanları , sevgilerimle