2 haftadır devam ettiğim temel eğitim kursum cuma günü bitmişti, bugün sınavı vardı. Bu işi bayağı ciddiye mi aldım ne, stres yaptım, 2 gündür çalışıp duruyordum. Neyse ki başarıyla atlattım. Diğer kurs da 28 nisanda başlayacakmış. O arada biraz tatil yapacağım.
Annemlerin 2 haftalık Diyarbakır macerası yarın sona eriyor. Onları yarın 09:50 uçağı ile İstanbul'a uğurlayacağız. Elif için onların yokluğu çok zor olacak gibi. Onlara öyle çok alıştı ki, son günlerde benden yemek bile yemez oldu. Neyse ki, cuma sabahı babaannesi gelecek, fazla yalnız kalmayacağız.
Buarada Elif'in kelime hazinesi gün geçtikçe artıyor. Duyduğu her kelimeyi söylemeye çalışıyor. Anneanne demesi, tahmin edeceğiniz gibi anneannesini çok mutlu etti. Bir de anne diye seslenişini duyacaksınız. Uykulu bile olsam, öyle güzel çağırıyor ki, dayanamıyorum, kalkıp gidiyorum yanına.
Yalnız uyku düzenimiz nedense yine bozuldu. Gecede 1 kere uyanıyor derken, şimdi yine 2-3 saatte bir uyanmaya başladı. Gece vakitsiz uyandığında bırakıyorum biraz ağlasın, uyur diye ama nafile, nasıl bir inat var. Gözlerinden uyku akıyor ama yine de başını yatağa koymamak için herşeyi yapıyor.
1 yorum:
merhaba,
blog'unuzu yeni keşfettim. Elif çok tatlı maşallah. Benim kızım da bazı kelimeleri belli belirsiz söylemeye başladı. nannane, baba gibi :) Bir de bu sabah uyanınca gak dedi, çok güldüm :)) bizim blog'umuza da bekleriz. sevgiler...
Yorum Gönder